‘Loof de HEER, ….. zing voor de HEER, de God van Israël. (Rechters 5: 2 -3)
De oproep hierboven komt uit het lied van Debora. Zij leefde in een roerige tijd. Het volk Israël was in die tijd verdeeld in verschillende stamgebieden die min of meer langs elkaar heen leefden. Het lukt Debora om verschillende stammen die eerst van elkaar gescheiden waren, te laten samenwerken.
Ook in onze Hervormde gemeente zijn we bezig met samenwerking. De wijken, die nog gedeeltelijk gescheiden waren, worden samengevoegd. Verschillen zijn er bijna niet meer. Het zal nog best een beetje zoeken en aftasten zijn, maar samen zijn we sterk. We hebben elkaar hard nodig.
Dat was in de tijd van Debora ook zo. Er was een grote strijd gaande. Een groot en sterk vijandelijk leger kwam op hen af. Afzonderlijk hadden ze nooit kunnen standhouden. Samenwerking was noodzakelijk. Zo is het ook bij ons. Het ‘grondpersoneel’ wordt steeds schaarser. De secularisatie gaat door. Het geloof wordt vaarwel gezegd. Ook van hen die wel geloven kun je horen: ‘Ik heb de kerk niet nodig voor mijn geloof.’ ‘Thuis kan ik de kerkdienst net zo goed meebeleven.’
Dat kan zo zijn, maar houd je het dan vol? Geloven heeft ook te maken met ‘gemeenschap’, met elkaar ontmoeten, met samen optrekken. Geloof moet gevoed worden en net als bij een gewone maaltijd is het rijker om die voeding samen tot je te nemen. Het is toch geweldig om samen met zoveel verschillende mensen, met daarbij inderdaad ook verschillende geloofsbelevingen, één gemeente te zijn.
Wat het samengaan betreft, er is ook een gezamenlijke roeping. Daar wijst Debora ons op: Samen de HEER loven en prijzen. Ik denk dat dat ook bij de éénwording van onze wijken het belangrijkste uitgangspunt moet zijn: Samen de HEER loven en prijzen. We komen niet alleen bij elkaar om iets te ‘halen’, maar juist ook om iets te brengen: de lof en de eer aan de HEER. Dat gaat als vanzelf als je bedenkt wat Hij voor ons, voor u, voor jou en voor mij gedaan heeft: Zijn zoon gegeven, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. Jezus, Hij is gestorven, gekruisigd en begraven, maar ook opgestaan en ten hemel gevaren. Daarvandaan leidt Hij ons door zijn Heilige Geest, die ons van binnenuit wil vernieuwen, inspireren en leiden. Die een ieder gaven en talenten heeft gegeven om in te zetten voor de gemeente, voor Gods koninkrijk.
We hoeven dan ook niet met weemoed achterom te kijken, we mogen zien op de toekomst. Wat God bereidt voor wie Hem liefheeft, heeft geen oog gezien en geen oor gehoord en is in geen mensenhart opgekomen. We mogen vooruitkijken naar die geweldige toekomst. Een toekomst vol van hoop.
Laten we ons laten inspireren en motiveren door Gods Geest om zo samen onze weg te gaan. Samen vol verwachting de HEER te loven en te prijzen.
Gert Timmer